اثربخشی آموزش مفاهیم واقعیت درمانی بر شادکامی مردان سالمند شهر اردبیل

اهداف پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر شادکامی سالمندان صورت گرفت.   مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل سالمندان مرد «مرکز ماندگاران شهرستان اردبیل» بود. با استفاده از ملاک های ورود و خروج، 50 نفر از سالمندان ارزیابی و از میان آنها،30 نفر واجد شرایط ورود به مطالعه شناخته شدند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مقیاس شادکامی آکسفورد برای دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. به منظور گردآوری داده­ ها، از پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگیل، مارتین و گرسلند، 1989) استفاده شد. جلسات آموزش واقعیت درمانی برای گروه مداخله، به صورت هفته ­ای دو جلسه و به مدت هشت جلسه برگزار و پیگیری یک ­ماهه نیز انجام شد. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه ­گیری­ های مکرر انجام شد. یافته ها نتایج نشان داد تفاوت میانگین نمرات شادکامی دو گروه معنی ­دار است و واقعیت درمانی به صورت معنی­ داری موجب افزایش شادکامی سالمندان می شد (05/0p<). همچنین، مقایسه نمرات میانگین پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه، حاکی از افزایش نمرات شادکامی در تمامی خرده مقیاس ­ها در مقطع پس آزمون، با اختلاف معنی ­دار بود (001/0.(p< نتیجه گیری نتایج این پژوهش نشان داد واقعیت درمانی در افزایش مسئولیت­ پذیری و افزایش شادکامی سالمندان مفید است. اجرای چنین جلسات گروهی در اقامتگاه ­ها و مراکز تجمع سالمندان توصیه می ­شود.